नविन लेख/कविता.--नीरव शांततेचं जग!

 

आज  बाबुजींची  पुण्यतिथि एक स्मरण ........


   

                                                             सुधीर फडके ( बाबूजी )

कविचे मनोगत ------

आज दिनांक २९ जुलै, २००३. बाबुजींची पहिली पुण्यतिथी! मनांत असा विचार आला की, बाबुजींना जावून आज बरोबर एक वर्षं झालं. त्यांची इंद्र-सभेमधली पहिली संगीत मैफिल कशी झाली असेल? ते रूळले असतील का तिथल्या वातावरणांत? ग.दि.मांचं आणि त्यांचं अजून काय बरं बोलणं झालं असेल? सदैव ह्या ना त्या कामांत स्वत:ला गुंतवून ठेवणारे बाबुजी, दिवसभर काय बरे करत असतील? त्यांचा वेळ कसा जातो? अशा अनेक प्रश्नांच्या गुंत्यांत मी अडकलो असतांना तेच माझ्या स्वप्नांत आले आणि बोलू लागले!

नीरव शांततेचं जग!
आकाशाच्या ऊंचीला हात लावून
स्वर्गांत पावूल टाकलं
पण पृथ्वीवर वाटत होतं
तसं नाही वाटलं!               II१II




इंद्र-दरबारांतली मैफिल
तशी चांगली झाली
पण टाळ्या नि वाहवाच्या ऐवजी
सहेतूक हास्याचीच खैरात अधिक झाली! II२II



सुरुवातीचे काही दिवस
तसे बरे गेले!
पण नंतर काम शोधतांना
नाकी नऊ आले!                  II३II




स्वर्गांत तसं काहीसं
फार काम नसतच!
सकाळ, संध्याकाळ, तिन्ही त्रिकाळ
अमृत पिवून, बसून राहायचं असतं! II४II




गीत रामायणाची मैफिल देखील
श्रीराम-सीतेच्या समोर केली
पण आपल्या पृथ्वीवर यायची ना?
तशी मजा नाही आली!                      II५II




गीत रामायण गातांना
थोडसं कुश-लवासारखं वाटलं
नाही असं नाही
पण रावण देखील श्रोत्यांमध्ये होता ते पाहून
कुठेतरी, काहींतरी चुकतंय
असंच वाटत राहिलं काही बाही!          II६II




श्रीराम नि रावण एकाच वटवृक्षाखाली
ध्यान करतांना दिसले
आणि ह्याच दशाननाने सीतामाईचे
हरण केले होते
त्याचेच नवल वाटत राहिले                 II७II




मला आवडायची ती मुंबईची
धांवपळ, ती गर्दी आणि
तो कर्णकर्कश आवाज,
स्वर्गाच्या या ’स्मशान’ शांततेतही
मनासारखा होत नाही हो रियाज!         II८II




त्या गाण्याच्या मैफिली, ते चित्रपट संगीत
कुठे गेले ते मंतरलेले दिवस?
असं म्हणतांच ग.दि.मा. म्हणाले
“फडके, स्वर्ग सुखाची अप्रुपता,
अजिबात कशी नाही तुम्हाला
तुम्ही पण राव, करताय अगदी कळस?”   II९II




“अहो, स्वर्गसुख मिळविण्यासाठीच ना
पृथ्वीवर आयुष्यभर पुण्यकार्य केलं?
म्हणून तर तुमच्या नशिबी
हे स्वर्ग सुख आलं?”                                II१०II




“ ते सगळं ठीक आहे हो,
स्वर-सूरांनी भरलेल्या त्या मैफिली,
त्यांत तल्लीन होणारा माझा तो मायबाप रसिक,
आणि जिथं रोज भेटत नाही, माझी मराठी माय,
नाही जिथं माझा महारष्ट्र देश
तिथं स्वर्ग-सुखाची मातब्बरी ती काय?”         II११II




“माडगूळकर, ह्या स्वर्ग-सुखाचं
सगळच असतं अगदी निराळं
नीरव शांततेतच सामावलेलं
असतं ईथलं जग सगळं “                          II१२II




शशिकांत पानट

२९ जुलै, २००३
Los Angeles